Bu eski bir kibrit kutusu

50’lerden, belki 40’lardan…

TEKEL’in (eski adıyla “İnhisar”) ürettiği kibritlerden….

Kutunun diğer tarafında “vasati (ortalama) 40 çöp” olduğu yazılıdır.

Sonraki zamanlarda “Malazlar,” “Türkay, Kav” markalı kibritler de üretildi ve piyasada yaygınlaştı…

Bütangazının henüz piyasaya çıkmadığı dönemlerdeki nesiller için kibrit stratejik bir ihtiyaç maddesiydi…

Sadece mutfak için değil; soba ve ocak odununu tutuşturmak, gaz lambasını yakmak ve her türlü ateş ihtiyacı için…

Ekonomik imkânların yetersiz ve üretimin kıt olduğu dönemlerde, kibrit o kadar kıymetliydi ki…

Yazın başında bir kutu kibritle yaylaya çıkan ailelerin, 4 ay boyunca sadece 20 çöp kibrit harcamakla yetinip; kutunun yarısını güz mevsiminde köylerine dönerken geri getirmeleri bunu gayet iyi anlatır.

Nasıl mı?

Ocaktaki közü tamamen söndürmeden gece külün alında uyutup, sabah ateşini uzunca süre aynı közle yakarak…

Alıntı: Ulvi Saran