EVİN EN ÖKSÜZÜ BABALARDIR...

Rahmetli babamdan bilirim...

Babalar en kutsal varlıklar olan annelerin gölgesinde kalan gizli kahramanlardır!

Pek sağken değil de öldükten sonra kıymeti bilinir genellikle...

***

Evin en öksüzü babalardır, en yalnızıdır.

Herkese kimse olurken en kimsesizidir.

Evin direği olurken kendisi direksizdir, dayanacağı kimsesi pek yoktur.

O hep güçlü olmak zorundadır.

Zayıf olamaz, güçsüz olamaz, çünkü o çocuklarının kahramanıdır.

Evlatlarının gözünde hep 'kahraman' kalmak zorundadır...

***

"Anneler günü" bütün ihtişamı, şatafatı ile çocuklar tarafından kutlanırken, babalar günü çoğu zaman unutulur, ya da öylesine hatırlanır ve öylesine geçiştirilir...

***

Babalar evin dış kapı mandalı gibidir bazen.

Bu yüzden en son babalar duymaz mı çocuklarının ilk aşklarını, ya da varsa bir yaramazlıklarını?

Anne tarafından ya saklanır, ya ya da paylaşma gereği duyulmaz. Bunda elbet hoşgörüsü az babanın da suçu ve katkısı vardır ama malum ataerkil kurallar, toplum baskısı, utanç duygusu buna engel olur çoğu zaman.

Ne sevdiğini gösterebilir ne de sevilmek istediğini belkide...

***

Bir yeri acıyan çocuğun hiç 'babam' dediğini duydunuz mu?

Babası yanındayken bile 'anam' demez mi?

***

Babanın iyi bir işi olması gerekir, zengin olması gerekir.

Çocuklar bile, iki kişinin omuzlarında daha fazla ileri gitmek için oynadıkları oyunda, 'bakalım kimin babası daha güçlü', demezler mi?

***

Anne ya da çocuklar işsiz olabilir, kimse bunu çok görmez.

Ama baba işsiz olamaz.

Düşünün, erkek çalışan kadın ev hanımı ise sorun yok ama tersi durumda baba, erkekten bile sayılmaz.

Evin geçimini karşılamak zorundadır, hem de şartlar ne olursa olsun.

Dışarıda hangi güçlükle karşılaşırsa karşılaşsın, eve geldiğinde çocukların sorunlarıyla uğraşmak zorundadır...

***

Belki bazen ağlamak ister çocuklarının yanında ama yapamaz!

***

Evin şerefini, evin namusunu korumak zorundadır.

Kızının ilk aşkı kendisi olsa da, büyüyünce kızı da aldatır onu!

Başka bir gence kayar gönlü.

Evde yıllarca babası ile çatışan, özgürlüğünü elde etmeye çalışan, oğlu ise evlendiği zaman eşinin yanında muma döner.

En acısı ise yıllarca gözünden bile koruduğu o güzeller güzeli kızını, göz bebeğini, gelir adamın biri alır elinden. Değil birinin ona dokunması, yan gözle bakmasına bile dayanamayan baba, teslim eder bir başkasına elleriyle kızını.

Üstelik bir de düğün dernek yapmak zorundadır.

Oynamak zorunda kalır, sanki eğlenirmiş gibi...

***

Bizim gibi toplumlarda, evlatlarına değer veren, her şeye rağmen onlar için her şeyini feda eden babaların önünde saygı ile eğiliyorum.

Gününüz kutlu olsun.

Sizler büyük insanlarsınız…

***

(Bunca zorluğa rağmen BABA olabilmiş tüm özel insanlara ithaftır.)