1975’li yıllardı.
Taştepe’den kalkar , Mehmet Mustafa Yücel ile birlikte Dilek Kasabasının Gölpınar mahallesine giderdik. M.Mustafa Yücel’in babası Vahap Dayı Gölpınar’da kendi elleriyle kerpiçten 2 odalı bir ev yapmıştı. Çatısı yoktu damda yatak serip yatardık. Evin önünde ince bir yol direkt Dilek’e çıkardı. Minibüsle bu yoldan giderdi.
Arada bir Dilek’e gidiş ve gelişimiz olmuştur ama 1975 yılında o evin önünden geçen yolu bir daha görmemiştim.
Yollarımız ayrıldı. Evin oğlu M.Mustafa Yücel İstranbul’a gitti orada işllerini bir haylide büyüttü.
Yıllar sonra Pazar günü, Dilek Gölpınar’a il adımı atmama vesile olan Mustafa ile cenazede karşılaştık. İstanbul’dan gelmişti.
Tevfik Memnune Gültekin İlkokulu Sınıf Ögretmeni Ismail Yücel kansere yenik düşmüş vefat etmişti. Baba evi Gölpınar’da Baraj gölünün yanındaydı. Akşam yağan yağmur yolu balçık tarlasına çevirmişti. Yüzlerce araç taziye için yollara düşmüştü. Ama Dilek’in yolları hiç de iyi değil. Bol yamalı asfalt bittiğinde ise sahilde çamurlu yollar sizi bekliyor. Yağmur olmasa sorun olmayacak ama yağınca toprak balçıklaşıyor.
Yeşilyurt Belediyesine haber verilmiş olacak ki bir kamyon çamurlu yolu stabilize ile kurutmaya çalışıyor.
Sahil kenarında da çok güzel evler yapılmış, deniz manzaralı. Karakaya’nın çekilen suları ve kuruyan sahil görülüyor.
Ama yol yol değil.
Güya Malatya birde Karakaya Barajı sahili boyunca gidecek bir sahil yolunu hayal eder dururuz.
Sahiller çoktan imara açılmış, yolu nereden açacaksın ki.
Sahilden evrelere gidecek bir yolu dahi yapamamışlar.
Dilek Gölpınar’ın sokaklarının adı var ama yolları yağmur yağdığında bir felaket oluyor.
Sivas Karayolunun sıcak asfaltından tık çıkmadan giden araçlar Gölpınar’da birer birer çamura saplandılar.
Cenazeye gelenler çamur içerisinde debelenerek taziye evine ulaşmaya çalıştılar.
Oysa Malatya’ya mesafe taş patlasa 10 km.
Yeşilyurt Belediyesi Dilek ve Gölpınar’ı bu kadar nasıl ihmal eder anlayamadım.
Gücünüz var, imkanınız da Gölpınarlı bu çileyi niye çeksin.
Hiç değilse sahil boyunca ilerleyen yolu toprak olmaktan kurtarın.
Gelelim 1975 Yılında damda yattığımız evin önünden geçen yola.
Hala öylece duruyor.
Arada bir greyderle düzeltmişler.
Bahçeler açık akan harıklardan sulanınca da yolda kaybolup gitmiş.
Oysa bu yol Dilek’ten direkt Gölpınar’a giden yolun devamında bulunuyor. Kanal üstündeki köprüden düz karşıya gidildiğinde Alişar Yoluna hemen çıkarsınız. Yolu soldan vermişler, bahçe aralarından bir asfalt yol yapılmış o kadar.
1975 Yılından bu yana o yola sulama için boru döşenip, üzerini asfaltlamak o kadar da mı zor.
Yapmayın beyler.
Gölpınar Tarım cenneti.
İnsanlar üretiyor, emek veriyor.
Vergi veriyor vergi.
Siz hala o insanlaran bırakın asfaltı stabilize yolu bile çok görüyorsunuz.
Birde Gölpınar’da Yeşilyurt Belediye Meclisi üyesi İsmail Aydın var.
Sorun ona size görmediğiniz tüm yolları tek tek gösterir.
Hatta kalkın gidin bu insanları ziyaret edin bir çaylarını için, dertlerini dinleyin.
Dilek Gölpınarlılar sizi bekliyor Başkanım…
