Horhop, TDK sözlüğüne göre hep birden, hep birlikte anlamına gelmektedir...
Eski yıllarda, nasıl ki iki komşu il arasında büyük bir rekabet varsa, komşu mahalleler arasında da adı konulmamış bir rekabet olurdu. Mahalle maçındaki çok iyi oynamış yukarı mahalleye iki gol atmışsanız yandınız demekti. Okulda, yanlışlıkla birine çarptıysanız, birine yan gözle baktıysanız, okul çıkışı o mahalleden geçerken çok dikkatli olmanız gerekirdi.
Bir de bakardınız iki üç kişi önünüzü kesmiş sizi dövmeye kalkardı. Canınızı zor kurtarır canınızı kendi mahallenize zor atardınız. Sizde bunu gurur meselesi yapıp, eve uğrayıp önlükleri çıkardıktan sonra mahalleden arkadaşlara durumu anlatıp intikam için yukarı mahalleye savaş açardınız.
Bu savaş açmaya..! biz Malatya’da “horhop”a gitmek derdik.
Savaş kelimesi belki iddialı bir kelime oldu ama “horhop” unda, savaş gibi bir strateji gerektirdiğini belirtmek için özellikle kullandım. Komşu mahallenin horhoba geleceği haberi alınınca, mahallenin tüm çocukları mahallenin orta yerinde toplanır ve stratejik bir toplantı yaparlardı:
“Ahmet, Mehmet, Hüseyin siz sağ taraftan caminin yanından, Ali, Cumali, Selim, siz sol taraftan Mamo Dayının evinin arkasından, Cumali, Hayrettin, Hanifi ve diğer çocuklarda orta taraftan saldıracağız. Tam biz saldırıya geçtiğimiz anda Süleyman ve ekibi, Sıddı bacının evinden geçip arkadan saldırıya geçecek. Herkes cephanesini (taşını ve deynegini) hazır etsin. Siz dört kişi, sitilleri suyla doldurup Havva bacının damına çıkıp saklanın, aman ha görünmeyin”.
Az sonra “Cegetimiz gibi yiğit ceget yok” diye naralar atarak gelen komşu mahalleliler görünürdü. Sessiz sedasız bekleyenler, komşu mahalle tam cegetin ortasına geldikleri zaman birinin “haydi aslanlarım” demesiyle, hücum başlardı. Sular bir taraftan, taşlar bir taraftan, değnekler diğer yandan, rakiplerin üstüne yağardı.
Horhopda, genellikle sıcak temas yaşanmadan, bir kaç kişinin kafası yarılır ve mahallenin onuru kurtarılmış olarak, “kaçırttık kaçırttık, samanlığa sıçırttık” naralarıyla, komşu mahalle püskürtülür ve bu horhop günlerce anlatılırdı.
Horhoba katılmayanlar mahalledeki arkadaşları tarafından dışlanacaklarını bildikleri için, sorgusuz sualsiz horhoba katılırlardı. Ne de olsa bir gün kendilerinin de bu arkadaşlara ihtiyaçlarının olacağını hiç unutmazlardı.
O günlerde, birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için sloganı ön plandaydı. Bir kişinin onurunun kırılması mahallenin onurunun kırılması olarak addedilirdi, ve mahallenin onurunun kurtarılması görevi de herkese düşerdi.
Hasılı kelam mahallenin öneminin bilindiği yıllardı o yıllar...
Mahallenin namusu, mahallenin onuru önemli kavramlardı...
Selam olsun geçmiş yıllarda horhoba giden Malatya’mın güzel insanlarına...
